no promises...

susah betul nak dapat lagu free sekarang nih.. lagik lagik lagu lame.. heheehe... takper laa kan nak buat camner... semalam sedang lepaks lepaks dgn org rumah gua seperti biaser kitaorg ceciter pasal pekara lampau... especially pasal the what-if's.. kekekekkekekek... dan at least gua rase gua ade improve skit laa sekarang nih.. kalo dulu gua punyer what-ifs pegi jauh giler daripada awal awal lepas grad circa 2002 - 2003 tapi sekrang nih dah improve skit.. sangkut kat 2005 hehehehee... hari hari di maner gua membuat keputusan utk melanjutkan pelajaran... satu menda yg gua dah decide gua tanak buat lepas gua abis belaja degree dulu.... maklum laa selepas belaja takde henti dari masuk tadika sampaikan sekolah rendah.. sekolah menengah.. pastuh diploma.. patuh degree.. gua igt udah udah laa tuh.... berapa byk benda sgt lu dpt tampung sebelum kepla lu meletup iyer dak.. gua igt yg lain lain tuh bole laa dipelajari dgn pengalaman.. dan bukan di bilik darjah... atau kelas.. atau di dalam dewan kuliah lagik... ataupun di dalam lab.. luper plak... ataupun di dalam kelas yg dulunyer bilik asrama bebudak... kekekekekekekekeke.... luper lagik plak...

jadik biler masenyer sampai tahun 2005.. spesifiknyer bulan 10 nak masuk bulan 11 tuh gua tepike kenaper laa gua pegi teruskan jugak plan melanjutkan pelajaran.. biler pada waktu itu gua sudah pun selamat mendirikan rumah tangga dgn org rumah gua.. biler pada waktu tuh gua sendiri rase macam gua nih carik penyakit sendiri nih... dari situh .. dekat persimpangan itu kalo kite amik jalan satu lagik.. jalan di maner gua tak berenti keja.. jalan di maner gua tak pegi sambung belaja.. sudah tentunyer gua takde laa menaip blog nih pkl 135 pagi sekarang nih.. sebaliknyer sedang menaip blog ini jam 930 pagi waktu tempatan... kekekekekekekke.... masih buat benda sama tapi dalam time zone yg bebeza laa gamaknyer.. takde laa gua duduk memecah kepla gua sekarang nih memikirkan kenaper laa benda yg gua buat tak jadik seperti yg gua nak die jadik... dan takde laa gua sibuk memikirkan masa yg kian suntuk utk menyiapkan aper yg perlu disiapkan.... yg paling penting sekali takde nak pening kepla....

gua igt paling teruk pun sudah ader umah tetap nak didiami laa.. paling busuk.. tak kesah laa sewa ker beli ker tapi dah cukup cantek dan selesa sampaikan hari raya yg lepas dah mampu nak buat open house... utk keluarga dan kengkawan.. walaupun kecik ajer majlisnyer... paling tidak sudah pun berpangkat senior dalam keja keja yg gua buat.... anak gua pun agaknyer lebih senang lepaks dgn atuk die sebab segala menda dapat... bole dikatakan di kala ekonomi tidak stabil nih.. gua dan org rumah gua at least cukup stabil laa sbb umah ada.. keta ada... idup seperti org org lain.... tapi bak kata org rumah gua... tapi kalo camtuh tak dapat laa tgk tempat tempat lain di dunia nih cam italy... ataupun france ataupun austria itu hari... ataupun uk nih sendiri... pastuh mungkin kasut gua takde laa sebanyak yg gua ader sekarang... atau mungkin barang barang panas org rumah gua pun takde laa sepanas itu.. takde laa merasa keidupan di oversea camnih.... kurang pengalaman sebab tak luas pandangan.... hmmmmm... kalo diberi pilihan antara itu dua aper yg gua buat....

between red n blue pills laa kirenyer nih... ignorance is bliss kata chyper.. dan jauh di hati gua disebalik pelbagai pengalaman yg telah dilalui.. yg sedang dialami.. dan yg akan dirasai kemudian hari... gua rase 9 out of 10 times gua akan ckp gua rela amik jalan what-if gua... jalan di maner segalanyer tidak terumbang ambing seperti sekarang nih... tapi iyer laa kan... 1 kali lagik tuh naluri manusia... sifat senantiasa ingin tahu.. keputusan yg bedasarkan harapan.. bahwa segalanyer akan lebih indah di kemudian hari.... kekekkekekekeke.. hope n dreams laa kononnyer... kalo 0.9 probability utk memilih tidak pegi... mmg random chance laa utk memilih utk pegi.. tapi hakikatnyer fast forward 3 tahun selepas pesimpangan itu... gua ader kat sini masih lagik memblog pkl 147 pagi... dan bukannyer pkl 947 pagi... hahahahhahahahahahah... idup oo idup.... kenaper laa tak bole record macam sky plus... kalo bole kang senang nak patah balik biler kite tau tak semuanyer indah... tapi sebagai manusia... senantiasa berharap bahwa esok masih ada.. esok matahari akan bersinar cerah..... chee.. lamak