the only moment we were alone ....

tade menda yg sentimental yg akan diceritakan pada hari nih.... bukannyer the trials n tribulations yg bawak satu org dari satu tempat ker tempat yg lain.... yg mengubah keidupan yg memberikan insipirasi dan hal hal yg sewaktu dgnnyer... kepada sesape yg tatau dan yg sudah tau dan jugak sudah kenal gua sekian lama musti sudah agak gua akan tulis pasal mcm mane good triumph over evil... mcm mane despite all odds hero menang jugak.. biler masa nyer u fail over n over n over again in ur life- sbb tuh laa ble bejaya... kalo post post gituh yg gua tulis hari nih tenyata laa.. gua bukan gua... dan kepada sesape yg harap gua tulis camtuh tenyata lu org masih lagik blum mengenali gua... sbb walau mcm mane pun biar aper pun hakikatnyer tetap satu... kalo ikut pepatah komik cina yg ditranslate org org melayu.. ade masa kucing buta akan jumpa jugak tikus mati.... dan se-gah mane pun "kejayaan" gua kali nih adalah semata mata kerana nasib baik.... org ckp u make u own luck.... tapi pada gua.... itu semua bukannyer di bawah kuasa lu dan gua ataupun mereka.... tapi kuasa yg lebih besar dari itu semua....

Red: Let me tell you something my friend. Hope is a dangerous thing. Hope can drive a man insane.

kalo ade sesape yg tatau lagik.... gua punyer citer favorite of all time adalah shawshank redemption.... yg gua tgk buat petama kalinyer di masa tayangan kelab video di sekolah.... gua pun tatau apsal mungkin jiwa sensitip gua nih mudah tesentuh.... maklum laa gua mmg cepat jugak tepengaruh masa muda muda dulu... baik pengaruh yg baik mahupun pengaruh yg baik (lagik - lagik) .... sememangnyer 8 bulan lepas semasa gua start misi utk mendapatkan keja gua sendiri takde bekalkan aper aper melainkan harapan bahwa satu hari gua harap gua bole dpt.... takde aper.... ok aa tipu jugak laa kalo takde aper kena ade jugak laa phd.. kalo takde susah jugak org nak layan kan..... tapi itu ajer laa... benda benda lain takde laa sgt.. jadik biler masa satu rejection betukar menjadik satu lagik rejection sampai laa cukup 13 rejections gua sendiri pun tak bole laa nak kata aper... sbb bak kata satu band yg gua dah tak igt plak aper nama die... we started with nothing... (the tings tings ker ???) hanyer laa satu harapan dan kompiden anjing yg gua selalu canang-canangkan lebih lebih lagik kepada org rumah gua.. sbb kebykkan proses nih bukan sahaja melibatkan gua tapi secara langsung dan jugak tidak langsung melibatkan org rumah gua.... dan secara tak langsung anak (sblm menjadik anak-anak) gua.....

gua rase lepas gua balik bulan 9 hari tuh... bukan sahaja gua.. tapi gua rase org rumah gua pun dah rase menda yg sama.. bahwa kitaorg takkan dtg balik... gua takkan dapat aper yg gua harapkan dan yg paling utama kitaorg kena start settle down idup kat sini dan berenti idup berpindah randah.... tapi semakin lama kitaorg semakin rase senang kat sini ader ajer menda nak igtkan kepada gua supaya jgn berputus asa... dulu gua sendiri selalu ckp org.. biarpun ade 1 dalam sejuta peluang pun masih ade lagik peluang... benda benda yg gua baca dari slam dunk... tiada yg mutlak dalam petandingan.... selagi lu beharap dan sudi utk usahakan aper aper yg patut..... jadik skit demi skit gua "nak" kata gua belaja dari setiap interview yg gagal tuh... tapi itu semua bullshit.... realitinyer if it is never a perfect match to begin with... takkan jadik punyer... mcm org kawen jugak.. kalo dah mmg kutub utara dgn kutub utara pasti akan tendang.... tapi kalo ketul ais dekat kutub yg langgar bahya.. diorg tak tendang tapi hancur meninggikan air di lautan... bahya tuh... walaupun gua tak tgk 2012 tapi gua dah tgk the day after tomorrow... hehehhehehehehehheehhe.....

jadik aper yg jadi dlm interview ke-14 ? aper yg jadik sebenanyer... adakah gua study bagai nak rak sampai dpt keja... ?? ataupun gua mmg clutch mcm mike atau kb8.. biler keadaan memaksa gua akan deliver ?? yer sekali lagik itu karut marut belaka... mmg gua ade study besungguh skit sblm interbiu kali nih.. dan jugak mmg gua senantiasa pike gua clutch dan akan deliver biler masa genting.. tapi hakikatnyer secara keseluruhan... ini laa situation di mane semua menda bercantum jadik satu.. biler masenyer walaupun lu jawab salah lu tetap betul.... biler masanyer lu tatau nak jawab org tolong jawabkan... biler masanyer semua menda begabung menghasilkan satu irama yg merdu (puhh gua igt susah nak tulis tuh dalam bahsa melayu tapi bejaya) .... mcm tuh laa lebih kurang... tapi kalo dlm plain english..... i got lucky.... mcm gua ckp lu kena belaja pepandai sampai dpt phd.... pastuh lu kena siapkan pakej application lu... kena check emel hari hari tapis keja mane yg nak apply... dan apply keja tuh saban hari apabila tiba deadline... kena study utk make sure yg lu bole jawab biler masa interview yg lu pegi tuh tade kena mengena pun... masa .. uwang.... bla bla bla.... tapi..... keputusan akhirnye tetap bukan di tangan lu... bak kata org.. kita hanyer berusaha tapi tuhan yg menentukan.....

mmg kalo lu asik usaha ajer tapi aper pun tak dpt lu rase tetakan tapi mcm itu laa keidupan kite di dunia nih... ada kalanyer kita nasib baik.... tapi most of the times tak nasib baik.... utk kali nih, walaupun gua selalu gerenti org rumah gua bahwa - it is only a matter of time... tapi gua sendiri kena mengaku bahwa 2-3 minggu lepas gua igt aper aper pun takde matter matter nyer...

Andy Dufresne: [in letter to Red] Remember Red, hope is a good thing, maybe the best of things, and no good thing ever dies.

tapi kat sini laa cite tuh tak abis lagik... walaupun akhirnyer gua 1 - 13, tapi sampai hari nih selain daripada gerenti mulut dan offer yg akan sampai dlm 1-2 hari lagik... cite nih tak abis lagik..... apsal tak abis... ??? sbb kitaorg masih kena apply visa lagik... dan dlm kes nak masuk negara org secara halal nih macam macam hal bole jadik.... yg pastinyer halangan pertama utk apply cara senang sudah tidak menjadik kesampaian sbb kemiskinan gua nih.... igt... gua mungkin kompiden akan datang balik... tapi secara kewangannyer kompiden gua tak sampai laa ker situh... kalo tidak senang senang ajer.... kekekekkekekek.... jadik kena tunggu utk try proses yg agak leceh sket... tatau lagik diorg kata aper... dah 2 hari jugak laa senyap takde kabar berita.. mcm gua ckp kalo diorg buat magik tarik balik offer gua sbb nanti leceh nak amikkan permit keja pun bole jadik jugak kan... gua tau kalo hal sebegituh jadik gua tatau nak baut aper.... (rase cam nak bunuh diri pun yer jugak)... rase mcm tak puas hati tuh sudah tentu.... tapi seperti kes gua lucky buat petama kali... gua hanyer ada harapan..... takde lebih dan takde kurang.... (ok ok mungkin belebih laaa) - gua hanyer bole harap bahwa offer akan selamat sampai.... visa akan dpt diselesaikan dalam 1-2 minggu ajer dan kontrak gua tidak perlu dibayar tapi ditangguhkan ajer utk tempoh 3 tahun lagik.... dan ... dan ... dan ... dan .... dan ... dan ... dan .... dan ..... (dari yg berharap)

i'm a celebrity.. get me out of here ...

tak byk yg hendak ditulis.... walaupun gua kat opis nih takde buat aper pun sehari hari tapi rase malas nak menulis blog.... sbb mmg takde aper yg hendak dilaporkan.... minggu lepas berakhirnyer antara minggu yg skit punyer happening dalam sejarah phone interview gua... dan minggu nih dan minggu depan adalah minggu yg agak genting.... kalo ikut kebiasaannyer minggu kucewa laa tuh.. tapi itu kite kire kemudian.. yg penting nampaknyer skang nih plan gua utk tak balik pun sudah kena kaco dgn pengurusan universiti kat sinih... gua pun tatau apsal diorg nih semacam paham paham ajer niat gua yg tak berapa iklas kat sinih.... aduihhh hai... tapi aper pun skang nih perasaan gua lebih kurang tatau mane nak pegi.... in between.... bebetul in between sekarang sbb nak balik takde org nak bagi keja... nak duduk sini takde org nak bagi keja jugak... bole kata selepas habis belaja 4 tahun nih aper pun tak dpt sebaliknyer bak kata bapak gua .... baik koyakkan ajer phd tuh... yer btul dpt kertas ajer sebenanyer.... keja pun tak dpt... jadik sekali dgn itu gaji pun tak dpt jugak laa nampaknyer..... hmmmmm... gua pun tatau aper benda nak buat skang nih.... idup gua lagik lagik sejam semalam menangguk ajer tunggu email yg baik... tapi sepanjang 2 hari nih email yg tak baik ajer yg datang.....

mmg nasib gua sebegituh sebegituh ajer laa nampaknyer.... kalo tak datang emel tak dpt keja.... datang plak emel org mintak duit.... itu dua ajer emel yg datang.. gua pun tatau apsal.. di kala gua duit satu sen pun takde sekang nih bukan main byk plak org mintak duit.. jadik bayangkan laa kalo time gua ade duit.. lagik beganda ganda laa org nak mintak duit... gua pun tatau apsal idup gua sejak akhir akhir nih asyik org nak mintak duit ajer... yg peliknyer gua dah berenti dah gali lubang tutup lubang.. tapi dgn tak semena mena ajer ade lubang dikorek tak pepasal.. ini macam kes korang buat ladang carrot pastuh ade arnab yg tak bole nak keluar walaupun lu org dah pasang pagar laa.... gua byk benda yg tidak pasti... yg pasti satu benda ajer... dlm 6 bulan nih nampaknyer gaji gua 1600 ringgit ajer.... tatau nak makan aper dgn duit sebanyak tuh.... pastuh biler gua kire skit punyer lama plak tuh sampai bulan 4-5 tahun depan.... gua pun tatau aper nak jadik.. bak kata s. m. salim... melepas laa lagik.... gua igt gua nak always on the move tapi nampaknyer nk move ker mane pun tak bole... rase mcm kena tipu idup idup pun selalu jugak sekarang nih... tapi entah laa gua pun tak bole buat aper lagik.... kalo nak memberontak mcm mcm halangan.. tapi kalo duduk diam pun macam macam halangan jugak gamaknyer.....

gua igt nak carik 3-4 hari carik lepak somewhere tak yah pike ape ape.... mcm pegi becuti laa tapi sbb gua takde duit... jadik tak bole laa pegi becuti .. jadik mcm pegi becuti tanpa pegi becuti... gua pun tatau camner nak buat tuh.. sbb gua tak bole buat laa gua mcm ginih... kalo dah bole buat takde laa gua mcm ginih.... hehehehehhehehe.... org selalu ckp kalo lu bagi masa semua menda kan slowly selesai tapi nampak gayanyer mcm gua perlukan byk masa bukan skit masa.... tapi yg ade skit masa... susah laa kalo asik rase tepakse ajer.... kalo ikut scrubs time time patient crash lu org kena amik napas ajer supaya semua menda akan slow down kasik lu time utk pike.... tapi gua rase dlm kes gua ini dah byk sgt masa utk pike sampai takde menda nak pike.... masalahnyer gua bukan in control lagik... menda menda yg gua bole control skit punyer skit sampaikan tak terasa bole control aper aper... semua control dan power die tangan org... gua kire kurang option utk membuat pilihan.... kalo the obvious choice pun dah takde aper lagik yg tinggal.. pilihan lain semuanyer bukan di bawah ketentuan gua.... entah laa gua sendiri pun tatau.... kalo kalo time nih tetiber bulan jatuh ker riba kan elok.... panas laaa memula tapi jgn sampai tebaka udah laa..... aper laa gua mengarut nih.... kekekekekekekekekeekek

ceriter ttg kiter....

hmmm sunyi sepi skit skang nih... tapi bukan disebabkan kesibukan bekerja.. tapi kesibukan utk menguruskan keidupan yg masih lagik terumbang ambing nih... dah dekat nak masuk 2 bulan kat malaysia tapi idup ble kata tunggang langgang lagik laa... yg kompem satu menda ajer... tiap tiap minggu sekarang nih ulang alik tuka ganti dari semenyih atau dari klang.... itu yg pasti.. yg tak pasti byk lagik.... sbb skang nih dah nak masuk time time kritikal.. kata omputih juncture... kata org melayu dalam keadaan nak kena buat keputusan ..... nampaknyer stor sewaan kitaorg yg ade kat uk tuh pun dah nak tamat tempohnyer dalam masa 20 hari lagik laa lebih kurang... jadik skang nih seperti 2 bulan lepas kitaorg tepakse mengadap persoalan yg sama... nak anta balik ker nak sambung kontrak sewaan beberapa bulan lagik ..?? kalo ikut kepla gua .. apabila mengenangkan abis kasut kasut yg gua simpan kat malaysia nih hari tuh di makan dek hari rase mcm sayang plak nak simpan lama lama dalam store.. baik anta ajer balik.... tapi masalah nih lebih besa dari kasut.... lebih lebih besa... lebih besa daripada mengadap trafik jem yg saban hari tak henti henti yg gua sendiri tatau apsal... tp gua nak tau apsal.. dan itu bole jadik cite di lain hari plak....

yg pastinyer skang nih ade 2 options... seperti 2 bulan lepas ade jugak 2 options.... dgn petolongan dan jasa baik member kitaorg di uk jadik barang barang nih ble di bawak balik.... mmg betul la kata org utang budi mmg kena bawak sampai mati laa... tapi itupun citer lain hari jugak... jadik gua plan igt nak sewa umah sewa mura kat malaysia yg dlm 300 - 350 inggit ajer sebulan utk tempatkan semua barang barang tuh sampai laa kitaorg dpt umah... sbb umah rupenyer mahal nak mampus.... campur tolak sama jugak dgn beli umah... tapi nak beli umah time nih agak ketat sbb gua gaji pun takde nih... tapi itu pun cite lain kali jugak.... takde gaji nak pegi keja pun pinjam duit org camner kan nak beli umah... keta pinjam... minyak pinjam.... segala galanyer pinjam... dan sudah tentunyer kalo nak anta barang balik nih pun kena jugak laa pinjam duit.... jadik kos kasar gua igt utk membawa balik barangan nih kalo takde org nak join sekaki lebih kurang RM5000.00 (sesape yg nak menderma atau meminjamkan wang kepada gua ble emel.. igt utang budi bawak ke mati macam gua ckp awal awal tadik.. hehehehehhehehehe)

itu plan A.... plan B seperti biaser baya ajer utk 1-2 atau 3 atau 4 atau.... sewa stor kat sane utk memanjangkan tempoh penyewaan dan letak barang.. memberikan lebih harapan.. tatau laa harapan palsu ker tidak palsu tapi harapan laa... kekekekekekekek... aper bole buat kan... kosnyer dalam anggaran 1500 inggit utk satu bulan... tapi gua tak tanyer lagik bebetul berapa tapi kire kire mcm gituh laa.... kalo amik kire kos nak anta barang.. kos 1500 inggit nih kalo nak kire dpt la betahan lagik 3 bulan... itu tak tanyer harga murah lagik.. ntah ntah bole dpt lagik mura... tapi kire kire idup gua lebih byk kire lebih dari kire man man.. cumer hal hal kasut ajer ble kire kurang... hehehhehehhehe.... gua tau gua 12 - 0 skang nih.... hari tuh dah lalui setengah interview.. hari nih lagik setengah.. pastuh hari kamis ade satu lagik... tapi mcm 2 bulan lepas gua dah tekena dah menda nih.. igtkan ade harapan jadik tak anta barang balik.... skang nih biler time nak buat keputusan nih mcm sama kes plak... tapi kata org takkan sudah-tau-nak-bertanyer-pula kan... jadik kena paham paham sendiri laa....

aper pun.. gua bagi self-imposed date line sampai ujung minggu depan utk decide.... buah pikiran.. buah tangan ataupun buah duit dari pembaca pembaca setia gua senantiasa dialu-alukan.... yg nak hulur duit tuh lagik lagik laa di-welkom besar besaran... nanti ble gua emel no. acc. heheheheheheheh.... tapi yg nak bagi pendapat pun bagus jugak.. sbb org umah gua pun dah sengal tatau nak jawab aper kalo gua tanyer... kalo lu org tanyer gua ? - walaupun 10 hari lepas gua rase mcm nak putus asa.. tapi gua rupenyer mmg org yg takkan berputus asa.... dalam keadaan gua yg tak dpt dpt gaji lagik nih.. dan masih lagik tak berjawatan secara rasmi nih.. mmg ade satu keputusan ajer.... mungkin by ujung minggu nih gua akan jadik 14 - 0 tp entah laa mmg susah nak give up.. mungkin itu bukan kecekalan menghadapi segala rintangan tapi kedegilan utk paham paham sendiri... entah laa yg maner maner pun tetap proses yg memerlukan belanja yg tinggi.... dalam keadaan gua yg tak begaji nih semua option pun tak baguih.... bak kata morpheus... i don't believe that it is a matter of fate.... it is just a matter of time.... cittt blah aaaaa

dari jemapoh ke manchestee...

pehhh 3 entries dalam masa sebulan... nampaknyer gua semakin malas nak kasik update tekini.... kakakakakakaaka... sbb gua rase korang pun musti dah malas nak baca update tekini gua yg tak berupdate update nih.... update ganas ganas mcm gua dah dapat keja.... yehhh.... macam gua dah dpt permit keja.. yehhh... ataupun gua dah dpt tiket kapal tebang nak balik.... yehh.... dan hal hal sewaktu dgnnyer tidak dpt laa nak ditulis kat sini... sbb malangnyer beriter beriter panas mcm tuh tade laa kat sini.... berite macam minggu lepas gua kena reject lagik ader..... itu ajer beriter yg ader.... dan minggu lepas seperti yg gua dah tulis kat title gua utk kali ke-12 gua telah di reject plak oleh university of manchester.... tapi man man aaaa sbb memula pun mase gua dpt interview takde rase mcm nak pegi situh.... mungkin sbb ramai sgt org malaysia... jadik kalo tak dpt tuh tak berapa laa terasa sgt... cumer agak musykil jugak sbb dah masuk 2 digit interview dah tapi masih lagik takde beriter gumbira... agaknyer kalo tiber laa masa gua dpt beriter gumbira gerenti kenduri 7 hari 7 malam agaknyer.... kakakakakkak.. itu pun kalo ade beriter yg gumbira....

aper pun gua rase gumbira jugak laa skit minggu lepas sbb dpt fax sijil phd gua... maknenyer bebetul gua dah abis belaja rupenyer... dan officially visa student gua pun sudah tamat tempoh minggu lepas.... maknenyer hari nih 2/11 gua dah sah bukan lagik pelajar... tapi blum sah lagik sebagai tenaga pengajar sbb surat lantikan gua nih masih lagik tak proses.... takde proses idle.... gua igtkan diorg pun tau yg gua nak dpt keja tempat lain jadik diorg pun malas proses... tapi daripada cara diorg buat keja gua rase sememangnyer diorg malas nak buat dan tidak ade sangkut paut-pun dgn hal hal gua nak dpt keja kat uk tuh .. yg gua igtkan ade connection tapi sebenanyer lebih kepada perasaan yg lahir dari diri gua yg elok elok supaya gua tak rase kesusahan yg sebenanyer tengah belaku.... tapi akhirnyer dah masuk pun bulan november.... dan walaupun telah kitaorg cuber utk lengah-lengahkan masa (wooo dah dekat 6 bulan dah) nampaknyer bak kata omputih its inevitable.... mase utk mulakan penghidupan baru sudah tiber..... minggu nih ada satu lagik interview yg gua rase lebih kurang mcm interview terakhir... dan gua sendiri pun takde nak beharap aper aper dah.... mungkin dah semenangnyer bukan rezeki gua utk pegi balik.... gua kucewa ?? of course kucewa... tapi seperti jugak becinta... kalo lu minat satu awek nih mcm giler... tapi awek nih sampai mati pun tanak kat lu.. takkan lu nak minat jugak sampai mati kan... kena laa move on.. bepindah buat benda benda yg lain...

gua rase jugak agak susah nak let go... susah nak pecaya bahwa gua telah gagal.... cehhh lamak.... mmg laa bukan kali petama gua gagal tapi dah byk kali jugak.. cumer kali nih igtkan takde laa kucewa.... gua tak kucewa dgn diri sendiri.. tapi mungkin kucewa dgn benda benda yg gua sendiri pun kurang memahami... susah nak salahkan sesape time nih.... dan gua maleh nak salahkan diri sendiri sbb gua rase semua menda gua dah cuber dgn sedaya upaya.... tatau laa aper yg tak kena lagik.... ini semua kasik jalan utk bitter-for-life nih.... aduihhhh.... tapi skang nih ade beberapa agenda yg perlu diuruskan.... antara yg terutama adalah mencarik umah utk kitaorg duduk kat sinih.... walaupun gua suker ajer lepak umah mak dan mak mertua tapi utk masa depan gua rase susah nak betahan cam gituh.... kakakakakkakkaka.. anak gua pun tak rase settle down nanti kalo tiap tiap minggu nak kena pindah... jadik gua igt perlu laa carik umah utk diduduki dalam masa masa tedekat nih.... lepas tuh kena plak laa mengadjust utk anto balik segala barang kitaorg kat uk tuh..... ermmm gua igt sambil sambil tu nak pegi konvo sekalik... jadik nampaknyer kena laa check tiket kapal tebang.... tapi sebenanyer gua bukan ade duit.. gaji pun tade.. jadik mungkin mintak tolon abis abisan utk anta ajer barang tuh balik.... kalo bole ker umah sewa yg kitaorg tak carik lagik nih...

aduhhh... gua rase sememangnyer senang kalo kitaorg dpt ajer pegi balik... apsal laa nak susahkan jalan keidupan gua nih pun gua tatau... byk sgt pekara yg tesimpul dan tesurat dan tesirat sampai kalo lu pike bole pecah kepla.... kakakakkkaka... gua pun satu hal kenaper laa tak anta ajer semua barang balik hari tuh... entah laa gua pun tak mengerti... kata org .... ini laa padahnyer bile kompiden telebih lebih... bukan nak ckp geli geli tapi kalo ikutkan gua rase bukan sajer gua.. bahkan org rumah gua pun agak besedih dan rindu jugak aaa benda benda kat sane.... tapi aperkan daya dah org tak sudi takkan laa kitaorg nak tehegeh hegeh... aduihhhh... agaknyer biler kitaorg dah masuk umah sendiri kat sini, dgn dah dpt barang barang mungkin skit skit rase tak heran akan datang..... nampaknyer tepakse jugak gua putus asa.... tapi secara realistiknyer mmg dah tiber mase utk berputus asa... sbb kalo nak di-terus-teruskan jugak bole jadik giler.... ini pun kosnyer sudah hampir tidak dpt ditanggung badan.... uhhh ini sememangnyer bitterness nih.... sedih sedih...